پیرسینگ گوش یا سوراخ کردن گوش چیست و چگونه انجام میشود؟

سوراخ کردن گوش یا پیرسینگ گوش (ear piercing) یکی از کارهای بسیار رایج و معمول بین خانم هاست. سوراخ کردن گوش به روش های مختلفی انجام می شود. برای مثال در قدیم از نخ و سوزن برای این کار استفاده می شد. اما سوراخ کردن گوش به محیط و لوازمی کاملا استریل نیاز دارد، زیرا گوش پس از سوراخ شدن مستعد عفونت های بسیار است.

عکس پیرسینگ گوش توسط دستگاه سوراخ کننده گوش

این روزها، وسایل انجام دادن این کار پیشرفته تر شده است و چند دقیقه هم بیشتر طول نمی کشد. بهترین روش برای سوراخ کردن گوش استفاده از تفنگ های مخصوص این کار است. البته باید توجه کنید که در این مورد نیز استفاده از مواد کاملا ضد عفونی شده بسیار ضروری می باشد.

در ادامه با ما همراه باشید تا اطلاعات کاملی درباره انواع روش های سوراخ کردن گوش و بینی و عوارض و نحوه انجام آن در اختیارتان قرار دهیم.

پیرسینگ گوش یا سوراخ کردن گوش چیست؟

پیرسینگ گوش یا سوراخ کردن گوش ساده ترین نوع عمل زیبایی است که در بین خانم ها و حتی برخی از آقایان طرفداران زیادی دارد. سوراخ کردن گوش عبارت است از ایجاد روزنه ای در گوش برای آویختن جواهرات به آن که در این روش به ندرت از یک ماده بی حس کننده (بیهوشی) استفاده می شود.

سوراخ کردن گوش ممکن است در نقاط مختلف مثل نرمه، لاله یا بخش های غضروفی انجام شود. این کار به چند روش متفاوت انجام می شود که در ادامه معرفی کرده ایم.

انواع روش های سوراخ کردن گوش

سوراخ کردن گوش با تفنگ گوش سوراخ کن

افراد متخصص از ابزارهای تجاری سوراخ کردن گوش استفاده میکنند که در اصطلاح به آن تفنگ گوش سوراخ کن گفته می شود. تفنگ گوش سوراخ کن به صورت خودکار سوراخی در گوش ایجاد کرده و میخ گوشواره را درون سوراخ قرار می دهد.

عکس تفنگ گوش سوراخ کن دستی

سوراخ کردن گوش با سوزن

در این روش، متخصص یک سوزن توخالی را در محل مورد نظر فرو می کند. سپس میخ گوشواره (یا حلقه) از طرف دیگر وارد حفره سوزن شده و درون سوراخ قرار می گیرد. این گوشواره اولیه است و باید برای مدتی مشخص درون سوراخ باقی بماند تا زخم کاملاً بهبود پیدا کند. انجام پیرسینگ گوش با آنژیوکت به جای سوزن مخصوص هم امکان پذیر است.

سوراخ کردن گوش با دو سوزن

در این روش ابتدا یک سوزن خیلی کوچک در محل سوراخ وارد می شود. سپس از طرف مقابل یک سوزن بزرگ و توخالی در راستای سوزن کوچک وارد سوراخ شده و سوزن کوچک را در بر می گیرد. در ادامه سوزن کوچک از سوراخ گوش خارج می شود و مشابه تکنیک قبل میخ گوشواره (یا حلقه) از طرف دیگر وارد حفره سوزن بزرگ شده و درون سوراخ قرار می گیرد.

سپس سوزن بزرگ خارج شده و میخ گوشواره درون سوراخ گوش باقی می ماند. در انتها قسمت دیگر گوشواره به میخ آن وصل می شود. مشابه روش قبل، این گوشواره اولیه است و باید برای مدتی مشخص درون سوراخ باقی بماند تا زخم کاملاً بهبود یابد.

کدام قسمت از گوش شما می تواند سوراخ شود؟

در حال حاضر بیشتر قسمت های گوش می تواند سوراخ شود. دو ناحیه مختلف برای پیرسینگ گوش وجود دارد که از طریق نرمه یا غضروف گوش است.

عکس گوش های پیرسینگ شده و گوشواره های آویزان در آن

غضروف گوش نسبت به استخوان حالت کشسانی تر و نرمتری دارد و از محیط گوش محافظت می کند. از طرف دیگر نرمه گوش از استخوان یا غضروف تشکیل نشده و به حالت نرم و گوشتی دارد که در قسمت زیر گوش به حالت آویزان قرار گرفته است. از نظر انواع روش های سوراخ کردن و میزان زمان بهبودی و مراقبت های لازم پس از آن، بین این دو تفاوت زیادی وجود دارد.

نحوه کار با دستگاه گوش سوراخ کن

• ابتدا موها را از محل سوراخ کردن گوش دور نمائید.
• محل سوراخ کردن گوش را با پنبه الکل به خوبی تمیز نمائید.
• محل سوراخ کردن گوش را فقط با ماژیک مخصوص علامت گذاری کنید.
• قسمت پشتی گوشواره را در بخش جلوئی دستگاه
• قرار دهید (سعی کنیددسـت خـود را بـه حلقـه هـای پشتی تماس ندهید)
• سپس کپسول گوشواره را درون دستگاه بگذارید. مطمئن شویدکه کپسول ها
• به خوبی و تا انتهادرون دستگاه قرار گرفته باشد.در غیر این صورت
• گوشواره دقیقا در قسمت پشتی قرار نگرفته و عمل سوراخ کردن ناقص انجام میشود.
• لاله گوش را میان کپسول گوشواره و قسمت جلوئی دستگاه قرار دهید
• دست خود را نزدیک محل سوراخ کردن گوش قرار دهید و کمک کنید تا قسمت داخلی کپسول درست مقابل علامت قرار بگیرد.
• اکنون آرام و با ملایمت دستگاه را فشار دهید تا قسمت تیـز کپسـول گوشـواره روی علامت قرار بگیرد
• دستگاه را محکم فشار دهید تا گوشواره کاملا در لاله گوش فرو رود و مطمئن شوید که عملیـات کامـل انجام شده است.
• قسمت پروانه ای پشت گوشواره را بعد از سوراخ کردن طوری تنظیم کنید که لالـه گـوش تحـت فشـار نباشد
• و صدای کلیک جا افتادن گوشواره و قسمت پروانه ائی پشت گوش شنیده شود.

آموزش نحوه استفاده از دستگاه پیرسینگ گوش

مراقبت های پس از سوراخ کردن گوش

زمانی که گوش را سوراخ کردید، هنوز کارتان تمام نشده و باز هم باید مراقبت های لازم را در نظر داشته باشید.

• بعد از سوراخ کردن گوش بهتر است در ۲۴ ساعت اولیه، آب به موضع نرسد.
• پس از گذشت 24 ساعت، سوراخ گوش را همه روزه بشورید. گوش تازه سوراخ شده را همه روزه با محلول آب گرم و نمک بشویید. در صورت امکان استفاده از نمک دریایی بهتر از نمک خانگی است. شستشوی گوش باعث تمیز ماندن گوش و مانع از عفونت آن می شود. از الکل برای ضد عفونی کردن گوش استفاده نکنید.
• چند بار در روز، گوشواره را در گوشتان بچرخانید؛ این کار مانع از چسبیدن گوشواره به زخم سوراخ گوش می شود.
• گوشواره را تا زمان مشخصی در گوش نگه دارید. شما باید حداقل بین 4 تا 6 هفته بعد از عمل سوراخ کردن گوش از گوشواره استفاده کنید، وگرنه زخم تازه جوش می خورد و سوراخ ناپدید می شود.
• دست زدن غیر ضروری به سوراخ های گوش، موجب عفونت خواهد شد. به آن ها دست نزنید مگر اینکه بخواهید تمیزشان کنید. اگر لازم است که آن ها را لمس کنید، ابتدا دست های خود را با صابون ضد باکتری بشویید.
• عموما در محل سوراخ کردن گوش(بعد از استفاده از زیورآلات) ترشحات خشک دیده می شود که که ربطی به نحوه سوراخ کردن گوش ندارد و تنها به دلیل حساسیت به فلزات (به خصوص آلیاژ های نیکل) به وجود می آید.البته ممکن است آلرژی به طلا و نقره هم در برخی افراد وجود داشته باشد. با سوراخ کردن گوش زخم کوچکی در ناحیه به وجود می آید که استفاده از پماد هایی مثل تتراسایکلین در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اولیه به مدت حداقل ۳ بار در روز می تواند کمک کننده باشد.
• اگر بعد از گذشت یک روز از سوراخ کردن گوشتان قرمزی و تورم یا درد مشاهده کردید، با احتمال اینکه علایم عفونت است، به پزشک عمومی مراجعه کنید.

آموزش تصویری استفاده از دستگاه گوش سوراخ کن

عوارض سوراخ کردن گوش

هر نوع پیرسینگ و سوراخ کردن گوش خطرات و عوارضی را به همراه دارد. در ادامه این مقاله شایع ترین عوارض سوراخ کردن گوش شرح داده می شود. این موارد عبارتند از:

• عکس العمل های آلرژیتیک؛ برخی از جواهرات، به ویژه قطعات ساخته شده از نیکل (Nickel)، می توانند واکنش های آلرژیک ایجاد کنند.
• عفونت های پوستی؛ این نوع از عوارض ممکن است باعث قرمزی، درد، تورم یا ترشحات چرکی بعد از سوراخ کردن شود. پیرسینگ می تواند منجر به ایجاد جای زخم و برجستگی در اثر رشد بیش از حد بافت اسکار (کلوئیدها) شود.
• بیماری های قابل انتقال از طریق خون؛ اگر تجهیزات مورد استفاده برای انجام پیرسینگ به خون آلوده، آغشته باشد، امکان ابتلا به بیماری های خونی از جمله هپاتیت B، هپاتیت C، کزاز و HIV بالاست.
• پارگی یا ضربه؛ جواهرات می توانند به طور تصادفی گیر کنند و باعث پارگی گوش شوند، این پارگی ممکن است به گونه ای باشد که به بخیه یا اعمال دیگر احتیاج باشد.

نشانه های عفونت بعد از سوراخ کردن گوش

عفونت پیرسینگ گوش به دلیل تماس دست یا جسم خارجی آلوده ایجاد می شود. عامل عفونی ممکن است در زمان سوراخ کردن گوش و توسط سوزن یا ابزار غیراستریل منتقل شود یا ناشی از عدم رعایت اصول بهداشتی در دوره بهبود زخم باشد.

نشانه های عفونت بعد از پیرسینگ شامل موارد زیر است:

• قرمزی و تورم
• تب کردن
• درد - دردی که منتشر می شود.
• ترشحات زرد یا سبز رنگ با بوی بد

عکس گوشواره های زینتی در گوش

توجه داشته باشید که اگر عفونت به صورت موضعی و در گوش باشد، به آن عفونت پری کندریت (Perichondritis) یا عفونت گوش خارجی گفته می شود. اما در موارد شدیدتر عفونت وارد جریان خون می شود که در این

حالت منجر به عفونت خون یا سپسیس (Sepsis) می شود. با اینکه سپسیس معمولاً خطر زیادی ندارد اما در صورت گسترش یافتن و درمان نشدن میتواند باعث شوک عفونی (شوک سپتیک) و در نهایت مرگ شود.

عفونت غضروف گوش بسیار خطرناک تر از عفونت نرمه گوش است. این عفونت در اثر سوراخ کردن غضروف گوش ایجاد می شود. از آنجایی که غضروف عروق خونی کمتری دارد، امکان مقابله گلبول های سفید با سلول های عفونی در آن کمتر است و در نتیجه عفونت در این ناحیه می تواند خطرناکتر باشد.

به علاوه دوره درمان عفونت غضروف گوش طولانی تر است و بیشتر از ۳ ماه طول می کشد. عفونت غضروف گوش می تواند به سرعت به داخل غضروف سرایت کرده و مشکلات جدی تری ایجاد کند. بنابراین باز هم توصیه می کنیم تا حد امکان سراغ سوراخ کردن گوش در بخش های غضروفی نروید.